Werbena patagońska. Jak uprawiać, z czym sadzić i jak zimować werbenę patagońską

Mało która roślina robi tak spektakularną karierę jak werbena patagońska. Do niedawna prawie nieznana i rzadko spotykana w ogrodach, niemal z dnia na dzień stała się hitem i jedną z najpopularniejszych roślin ozdobnych.

Uroda werbeny patagońskiej nie jest wyjątkowo spektakularna, ale wygląda ona urokliwie. Jej liliowo-różowe kwiaty, są zebrane w nieduże główki na końcach sztywnych, cienkich, wzniesionych łodyżek i wyglądają jak unoszące się nad rabatą kolorowe motyle. Wdzięku dodaje roślinie również jej delikatny, wzniesiony pokrój.

Podpowiadamy też: Jak uprawiać werbenę ogrodową

Werbena osiąga sporą wysokość, gdyż może dorastać nawet do 2 metrów, ale w jej przypadku to zaleta. W połączeniu z delikatnym wyglądem, duże rozmiary pozwalają wykorzystać kwitnącą od lipca do późnej jesieni werbenę w wielu ciekawych kompozycjach. Dzięki temu, że ma ona lekki i zwiewny pokrój, nie musimy sadzić jej z tyłu rabaty, jak w przypadku wielu innych wysokich roślin, a w dowolnym miejscu kompozycji.

Werbena patagońska doskonale sprawdza się między innymi w połączeniu z białą jeżówką, białą gaurą i różową begonią stale kwitnącą lub fioletową szałwią omączoną, niską trawą o długich, zielonych liściach i niskimi aksamitkami, ale bardzo ładnie komponuje się też z zawilcem japońskim, daliami lub różami.

Wspaniale wygląda także w dużych, jednogatunkowych grupach na tle wysokich miskantów lub iglaków. Kontrastowe zestawienia tworzy też z żółtymi krwawnikami, nachyłkami lub rudbekiami. Bardzo pięknie prezentuje się również z kwitnącymi trawami ozdobnymi jak np. rozplenicami, ostnicami, trzęślicami czy trzcinnikami.

Z werbeny patagońskiej można też tworzyć niezwykle atrakcyjne szpalery wzdłuż chodników, schodów, ogrodzeń, murków oporowych czy ścian budynku. Roślina sprawdza się też jako element łąki kwietnej.

Co ciekawe, werbena patagońska, poza wysokimi odmianami, doczekała się też kilku odmian karłowych („Little One” wys. ok. 20-30 cm, „Lollipop” wys. ok. 50-60 cm), które można zestawiać w kompozycjach z mniejszymi roślinami lub uprawiać w doniczkach.

Werbeny patagońskie najpiękniej prezentują się w ogrodach romantycznych, naturalistycznych, angielskich lub wiejskich, ale w odpowiednich zestawieniach, mogą być też wspaniałą ozdobą ogrodów nowoczesnych. Jak widać, roślina ma w ogrodzie całe mnóstwo zastosowań, dlatego trudno się dziwić, że stała się tak popularna. Zanim jednak zdecydujemy się na jej uprawę, powinniśmy bliżej poznać jej wymagania, gdyż jest rośliną egzotyczną.

Ojczyzną werbeny patagońskiej są ciepłe rejony Ameryki Południowej (m.in. Argentyna, Peru, Boliwia), dlatego w uprawie oczekuje dużo słońca i ciepła. Preferuje również żyzne, próchnicze, przepuszczalne, lekko wilgotne podłoże, choć bardzo dobrze znosi też przejściową suszę.

W swojej ojczyźnie jest byliną, ale ponieważ nie toleruje mrozów (jest w stanie przetrwać zimę w gruncie pod ciepłym okryciem tylko w najcieplejszych rejonach kraju i to tylko wtedy, gdy zima jest bardzo łagodna), w naszym kraju zwykle traktowana jest jak roślina jednoroczna.

Jeśli mamy chłodne, jasne pomieszczenie, w którym temperatura nie spada poniżej 0°C możemy spróbować przechować ją do kolejnego roku, wykopując z gruntu i umieszczając w doniczce (w czasie przechowywania podlewanie należy ograniczyć do minimum).

Sprawdź: Jak uprawiać werbenę cytrynową i jak wykorzystać tę aromatyczną roślinę

Jeśli jednak mimo naszych starań nie przetrwa do wiosny, bez problemu możemy rozmnożyć. Nasiona werbeny patagońskiej wysiewa się je na przełomie lutego i marca do skrzynek, trzyma w bardzo jasnym, ciepłym pomieszczaniu, a kiedy siewki wytworzą pierwsze liście właściwe, rośliny się pikuje i wysadza na miejsce stałe po minięciu wiosennych przymrozków.

Gotową rozsadę możemy też nabyć wiosną w centrum ogrodniczym lub na targu. Rozmnażanie werbeny patagońskiej możemy również pozostawić samej naturze, gdyż na dobrym stanowisku roślina potrafi dawać obfity samosiew (kwiaty należy pozostawić na pędach do czasu, aż nie wytworzą i nie rozsieją nasion).