Pierwiosnek kubkowaty. Jak uprawiać pokojową prymulkę, która kwitnie zimą

Pierwiosnki kojarzą się nam zwykle z wiosennym ogrodem, ale nie wszystkie nadają się do całorocznej uprawy w gruncie. Wśród licznych gatunków pierwiosnków są bowiem też takie, które nie tolerują mrozu i w naszym klimacie mogą być uprawiane wyłącznie w doniczkach. Najpopularniejszym, najpiękniejszym i najbardziej lubianym z nich jest pierwiosnek kubkowaty.

Pierwiosnek kubkowaty (Primula obconica) to egzotyczny przybysz, którego ojczyzną są Chiny i Tajlandia. Nie toleruje mrozu i nie może być przez cały rok uprawiany w ogrodzie, za to pod koniec zimy i na przedwiośniu z powodzeniem może zdobić swoimi wspaniałymi kwiatami nasze mieszkania.

Jego duże, białe lub kolorowe kwiaty zebrane na szczycie wzniesionej łodygi w okazałe, kuliste kwiatostany doskonale prezentują się na tle kępy zielonych liści i w odpowiednich warunkach utrzymują się na pędach przez wiele tygodni.

Kwitnące egzemplarze pierwiosnka kubkowatego możemy kupić w sklepach już w grudniu, choć najwięcej znajdziemy ich w styczniu i lutym. Kiedy zdecydujemy się na zakup, po przyniesieniu do domu, powinniśmy ustawić roślinę w miejscu bardzo jasnym, ale osłoniętym przed bezpośrednimi promieniami słońca, które mogłoby poparzyć jej delikatne liście.

Chcąc przez wiele tygodni cieszyć się pięknymi kwiatami, roślinie musimy też zapewnić odpowiednią temperaturę i wilgotność podłoża. Pierwiosnek nie toleruje suszy, ale nie znosi też zalania, dlatego podłoże w jego doniczce zawsze powinno być lekko wilgotne, ale nigdy mokre.

Roślina lubi też podwyższoną wilgotność powietrza, ale nie znosi moczenia liści (są delikatne i pokryte włoskami), dlatego najlepiej ustawić ją razem z doniczką na podstawce z wilgotnymi kulkami keramzytu lub w pobliżu nawilżacza powietrza.

Pierwiosnek powinien też stać w miejscu stosunkowo chłodnym i przewiewnym np. w pobliżu rozszczelnionego okna, gdyż nie przepada za wysokimi temperaturami (optymalna temp. to ok. 16-18/20°C). Nie narażajmy jej jednak na zimne przeciągi.

Kiedy pierwiosnek kubkowaty przekwita i traci swoje największe walory ozdobne, często go wyrzucamy. A to błąd, bo odpowiednio pielęgnowany, może cieszyć nas swoimi kwiatami przez wiele kolejnych lat.

Żeby jednak tak się stało, po przekwitnieniu roślinę musimy oczyścić z zaschniętych kwiatostanów i suchych liści. Trzeba też ograniczyć podlewanie i przenieść ją na ok. 1-1,5 miesiąca w chłodne miejsce (12-15°C), gdzie będzie mogła przejść okres spoczynku.

Podpowiadamy: Kiedy i jak przycinać hortensje

Po okresie spoczynku pierwiosnek kubkowaty przesadzamy do nowej ziemi (powinna być żyzna, próchnicza, przepuszczalna ziemia kwiatowa o lekko kwaśnym odczynie pH) i na okres letni wynosimy na balkon lub do ogrodu, ustawiając w miejscu półcienistym i osłoniętym przed bezpośrednim słońcem.

W okresie wegetacyjnym, zasilamy pierwiosnka nawozami dla roślin kwitnących (wystarczy 1-2 razy w miesiącu, gdyż nie jest to roślina szczególnie żarłoczna) i w razie potrzeby podlewamy. Jesienią, zanim jeszcze temperatury zaczną spadać poniżej 10°C, roślinę ponownie zabieramy do widnego, chłodnego pomieszczenia (temp. ok. 12-15°C), a kiedy zawiąże pąki kwiatowe, przynosimy do mieszkania, ustawiając z dala od kaloryfera w miejscu jak najbardziej chłodnym (temp. to ok. 16-18/20°C) i widnym.

Chcąc przez kilka lat uprawiać pierwiosnka kubkowatego, warto o niego troskliwie zadbać, bo w warunkach amatorskich jego rozmnażanie jest kłopotliwe i jeśli stracimy roślinę (np. z powodu choroby grzybowej jak. np. szara pleśń, przesuszenia lub zalania), łatwiej będzie nam kupić nowy egzemplarz niż samodzielnie go wyhodować.

Pierwiosnek kubkowaty to niewątpliwie jeden z najpiękniejszych pierwiosnków, zanim jednak zdecydujemy się na jego zakup, musimy pamiętać, że mimo całej swojej urody, posiada też ciemniejszą stronę natury. W jego tkankach zawarta jest toksyczna substancja o nazwie pirimina, która za pośrednictwem pokrywających roślinę włosków, może przenikać do skóry przy bezpośrednim kontakcie, powodując podrażnienia, reakcje alergiczne lub stany zapalne.

Dolegliwości nie są wprawdzie groźne i zwykle szybko mijają, mimo to wszystkie prace pielęgnacyjne przy roślinie lepiej jest wykonywać w rękawiczkach ochronnych, co pozwoli uniknąć bezpośredniego kontaktu z drażniącą substancją.