Nawierzchnie żwirowe

Nawierzchnie żwirowe wyglądają ładnie i dobrze komponują się z roślinami, nadając ogrodowi naturalistycznego charakteru. Dobrze wykonane i zdrenowane są trwałe, a koszt ich budowy jest zdecydowanie niższy, jak innego rodzaju nawierzchni. Z kruszywa można wykonać nawet podjazd dla samochodu - istotne, by prace były prowadzone prawidłowo.

Nawierzchnie żwirowe - wady i zalety

Żwirowe ścieżki i podjazdy mają wady. W czasie długotrwałych opadów mogą rozmiękać, nawet gdy są prawidłowo wykonane oraz wymagają stałej konserwacji, polegającej na dosypywaniu kruszywa w miarę jego ubywania. Trzeba też systematycznie usuwać z nich chwasty.  Raz w roku, wiosną, nawierzchnia żwirowa powinna zostać również ubita lub zwałowana. Ich zaletą, oprócz walorów estetycznych, jest jednak bardzo niski koszt wykonania w porównaniu z nawierzchniami betonowymi, czy drewnianymi i znaczna trwałość, która jednak zależy od prawidłowego doboru kruszyw i poprawności budowy nawierzchni.

Wybór kruszywa

Do budowy nawierzchni żwirowych nie należy używać kruszyw o zaokrąglonych ziarnach, gdyż słabo się klinują, a w rezultacie nawierzchnia jest mało stabilna. Ziarna kruszywa powinny mieć jak najostrzejsze brzegi, co gwarantuje, że podczas ubijania dobrze się będą ze sobą klinowały. Z tego powodu do budowy nawierzchni żwirowych nie nadają się kruszywa rzeczne, o zaokrąglonych przez wodę ziarnach. Nawierzchnie żwirowe najlepiej budować z następujących materiałów:

• pospółka - naturalna mieszanina żwiru i piasku,
• żwir - naturalnie pokruszona skała o średnicy ziaren 5-60 mm,
• grys - powstaje w wyniku sztucznego rozdrobnienia skał, oferowany jest w licznych frakcjach o średnicy ziaren 5-25 mm,
• kliniec - powstaje w wyniku rozdrobnienia skał i składa się z ziaren o średnicy 5-25 mm, nie jest frakcjonowany,
• tłuczeń - to grubszy kliniec o średnicy ziaren 25-120 mm,
• miał kamienny - to bardzo mocno rozdrobniona skała o średnicy ziaren do 5 mm.

Grubość nawierzchni żwirowej należy dobrać w zależności od sposobu jej późniejszego użytkowania i rodzaju gruntu - im bardziej nawierzchnia będzie obciążana lub mniej przepuszczalny jest grunt, tym większa powinna być grubość nawierzchni. Ścieżka przeznaczona jedynie do chodzenia może być dwu lub nawet jednowarstwowa w przypadku przepuszczalnego podłoża. Jeśli będzie po niej jeździł samochód, powinna być wykonana z kilku warstw. Przeciętnie grubość każdej warstwy wynosi 5-30 cm. Istotną zasadą układania nawierzchni żwirowych jest różnicowanie grubości kruszywa w kolejnych warstwach, dzięki czemu ziarna wzajemnie się klinują, co ma wpływ na trwałość nawierzchni. Każda kolejna warstwa w głąb ziemi powinna mieć większą granulację kruszywa.