Kwitnący kaktus epifilum – jak o niego zadbać i co robić, żeby kwitł

Każdy miłośnik kaktusów pęka z dumy, gdy jego kolczasty podopieczny zakwita. A kiedy jeszcze rozwija tak wielkie, atrakcyjne i kolorowe kwiaty jak epifilum, radość jest jeszcze większa. Kaktusy epifilum, wcześniej znane jako Phyllocactus, liczą sobie kilkanaście gatunków, z których część (głównie mieszańce) uprawiana jest w mieszkaniach jako rośliny ozdobne.

Epifilum na tle innych kaktusów wyróżniają się przede wszystkim nietypową budową pędów oraz wielkością kwiatów. Rośliny tworzą długie, zwisające, członowate, spłaszczone pędy, do złudzenia przypominające liście (wyglądają podobnie do pędów popularnych grudników, są jednak od nich znacznie większe). Ich ozdobą są duże, bardzo atrakcyjne, kolorowe kwiaty, które pojawiają się na pędach wiosną lub latem.

Epifilum – kaktusy, które w naturze rosną na… drzewach

Niezwykłą urodą kwiatów epifilum będziemy mogli cieszyć się jednak tylko wtedy, gdy zapewnimy roślinom odpowiednie warunki uprawy. Kaktusy zaliczane do rodzaju epifilum to epifity, w naturze zasiedlające inne rośliny. Nie są jednak pasożytami, gdyż odżywiają się samodzielnie, czerpiąc składniki odżywcze z rozkładającej się materii organicznej, gromadzącej się w zagłębieniach konarów, a gospodarzy wykorzystują jedynie jako podpory.

Jeśli więc chcemy stworzyć epifilum optymalne warunki do rozwoju, powinniśmy posadzić je w lekko kwaśnym, żyznym, liściowym, próchniczym i bardzo przepuszczalnym podłożu, w którym woda nie będzie gromadziła się w pobliżu korzeni.

W naturze epifity zasiedlają zwykle konary drzew bądź zagłębienia w korze, dlatego docierające do nich światło jest rozproszone. Z tego względu również w uprawie należy zapewnić im dużo rozproszonego światła, chroniąc ich pędy przed bezpośrednim słońcem.

Uprawiając epifilum trzeba też pamiętać, że rośliny pochodzą z terenów, gdzie występują dwie pory roku: sucha i wilgotna. W okresie suszy kaktusy przestają kwitnąć i przechodzą w stan spoczynku, natomiast w porze wilgotnej intensywnie się rozwijają i kwitną.

Z tego względu od wiosny do jesieni czyli w okresie wegetacji zapewnimy im dość wysoką temperaturę (ok. 20-25°C) i sporo rozproszonego światła (lato kaktus może spędzać w ogrodzie lub na balkonie), dość obficie je podlewając i zasilając nawozami dla kaktusów.

Kiedy natomiast lato zbliża się ku końcowi, epifilum stopniowo przygotowujemy do okresu spoczynku. W tym czasie zaprzestajemy nawożenia, ograniczamy podlewanie i powoli obniżamy temperaturę. Jesienią roślinę przenosimy do widnego, ale dość chodnego pomieszczenia (temp. ok. 8-10°C), gdzie będzie mogła bezpiecznie przezimować.

Pod koniec zimy, zwykle na przełomie stycznia i lutego, na pędach zaczynają tworzyć się pąki kwiatowe. Wtedy roślinę podlewamy częściej i stopniowo zwiększamy temperaturę w jej otoczeniu.

Epifilum zawiązuje na pędach sporo pąków kwiatowych, ale ponieważ nie jest w stanie wyżywić wszystkich kwiatów, cześć pąków zrzuca. Taki proces jest naturalny i nie mamy się czym martwić. Problem zaczyna się wtedy, gdy roślina zrzuci większość lub wszystkie pąki kwiatowe bądź wcale ich nie zawiąże, co jest wynikiem popełnianych przez nas błędów uprawowych takich jak przesuszenie lub zalanie rośliny, wystawienie jej na zbyt intensywne słońce lub niezapewnienie jej okresu spoczynku.

Czyste gatunki epifilum kwitną rzadko, choć w uprawie zwykle się ich nie spotyka, gdyż osiągają duże rozmiary i mają większe wymagania uprawowe. Dużo bardziej popularne są ich ozdobne mieszańce o mniejszych rozmiarach i bardziej kolorowych kwiatach.

W zależności od odmiany mogą posiadać kwiaty w różnych kolorach (żółte, kremowe, czerwone, białe, różowe, pomarańczowe, a nawet dwukolorowe) i kwitnąć w różnych terminach. Zwykle ich kwiaty są dość nietrwałe, gdyż więdną po kilkunastu godzinach od rozwinięcia się, a niektóre rozwijają się wyłącznie w nocy i więdną następnego dnia. Są też jednak odmiany utrzymujące kwiaty w pełnym rozkwicie nawet przez 2-3 dni.

Epifilum należą do kaktusów dość dużych i szybko rosnących, jeśli wiec chcemy ograniczyć ich wielkość, możemy je przyciąć. Należy jednak robić to ostrożnie, gdyż kwiaty zawiązują się na 2-3 letnich pędach, a wiec jeśli wytniemy ich zbyt dużo, pąki kwiatowe nie będą miały gdzie się zawiązać.