Klematis czyli powojnik tangucki. Jak uprawiać to kwitnące pnącze w ogrodzie

Powojniki (klematisy) kojarzą się nam zwykle z atrakcyjnymi pnączami o wielkich, kolorowych, talerzowatych kwiatach. I choć to właśnie one cieszą się największą popularnością, są dość wymagające, kapryśne i delikatne.

Jeśli więc nie mamy zbyt wiele czasu na ich pielęgnację, a chcemy cieszyć się pięknymi kwiatami tych pnączy, zainteresujmy się gatunkami botanicznymi, do których należy między innymi powojnik tangucki.

Powojnik tangucki to pnącze, które wprawdzie nie zachwyca ogromnymi kwiatami, ale kiedy wczesnym latem obsypuje się mnóstwem dużych, wiszących, dzwonkowatych kwiatów w nietypowym dla powojników, żółtym kolorze, wygląda niezwykle efektownie.

Powojnik tangucki pozostaje dekoracyjny nawet po przekwitnieniu, gdyż wtedy pokrywa się licznymi, puszystymi, jedwabistymi owocostanami, które długo pozostają na pędach.

Pnącze rośnie dość silnie i szybko osiąga wysokość ok. 2-3 metrów (lub więcej), dlatego potrzebuje sporo miejsca lub wysokiej podpory, wokół której będzie mógł owijać swoje długie pędy (nie posiada organów czepnych).

W uprawie oprócz gatunku, popularnością cieszą się też jego odmiany mieszańcowe, zaliczane do grupy Tangutica. Rośliny różnią się miedzy sobą barwą kwiatów, wielkością oraz terminem kwitnienia, a do ciekawszych należą:

• „Anita” - kwiaty nieduże, kremowobiałe, wys. ok. 3-4 m, kwitnie od lipca do września,
• „Bill Mackenzie” - kwiaty żółte, kwitnie od czerwca do września, wysokość ok. 6 m,
• „Helios” - kwiaty nieduże, żółte, z silnie wywiniętymi na zewnątrz płatkami, kwitnie w czerwcu i lipcu, wys. 2-3 m,
• GOLDEN TIARA „Kugotia” - kwiaty dość duże, intensywnie żółte, w trakcie rozwoju całkowicie otwierające się, ozdobione wewnątrz kielicha licznymi, fioletowymi pręcikami i jasnopurpurowymi pylnikami, kwitnie od lipca do października, wys. ok. 2-3 m,
• „Aureolin” - kwiaty ciemnożółte z wydłużonymi płatkami, kwitnie od lipca do września, wys. ok. 3 m
• „Last Dance” - kwiaty żółte, po pierwszych chłodach płatki stają się lekko pomarańczowe, kwitnie od września do listopada, wys. 3-4 m.

Powojnik tangucki jest jednak nie tylko bardzo dekoracyjnym, ale też mało wymagającym, odpornym na choroby i łatwym w uprawie pnączem. Nie ma właściwie żadnych szczególnych wymagań w stosunku do podłoża i chociaż preferuje żyzne, próchnicze i przepuszczalne ziemie, urośnie też na każdej, typowej glebie ogrodowej, o ile tylko nie jest zbyt ciężka i podmokła.

Bardzo dobrze znosi także przejściową suszę, letnie upały i zimowe mrozy, dlatego nie wymaga podlewania ani zimowego okrycia.

Właściwie jedyne czego potrzebuje, to słoneczne stanowisko, gdyż tylko w takim miejscu bujnie rośnie i obficie kwitnie.

Pnącze nie wymaga też systematycznego przycinania. Zabieg jednak znosi bardzo dobrze, jeśli wiec nadmiernie się rozrośnie można skorygować jego rozmiar za pomocą silnego cięcia. Wykonuje się je zwykle na wiosnę (marzec-kwiecień), skracając pędy pnącza na wysokości ok. 40-30 cm ponad ziemią.

Jeszcze bardziej radykalne ciecie przyda się też w 2-3 pierwszych latach po posadzeniu roślin. Skracamy je wtedy do 20-30 cm ponad ziemią, dzięki czemu lepiej się rozkrzewią i wydadzą więcej kwiatów (kwitną na pędach tegorocznych).

Jeśli istnieje taka potrzeba, zbyt długie pędy można przyciąć także latem.

Powojnik tangucki z racji swoich dużych rozmiarów, atrakcyjnych kwiatów i ozdobnych owocostanów, może mieć w ogrodzie sporo zastosowań. Idealnie nadaje się do okrywania ogrodzeń, wysokich siatek, pergoli i kratek, ale może też owijać się wokół pni drzew. Doskonale sprawdza się także w roli sezonowego żywopłotu, gdyż szybko rośnie i ładnie się zagęszcza.

Na ogrodzeniu prezentuje się atrakcyjnie przez większą część roku. Wiosną i wczesnym latem jego ozdobą są liczne, zielone liście, latem i wczesną jesienią (w zależności od odmiany) oryginalne kwiaty, a jesienią i zimą, puszyste owocostany, które wyglądają szczególnie atrakcyjnie, gdy zostaną pokryte śniegiem lub szronem.

Powojnik tangucki może być też wykorzystany jako ciekawy element kompozycji rabatowej. Jeśli nie zapewnimy mu podparcia, stworzy oryginalną rozłożysta kępę z przewieszającymi się i płożącymi pędami (dobrze będzie wyglądał w zestawieniu z fioletowymi lub niebieskimi irysami i żółtym berberysem) lub stanie się rośliną okrywową.