Jak uprawiać brokuły w ogrodzie

Mimo ich zalet, brokuły rzadko uprawiamy, gdyż wydają nam się roślinami wymagającymi i kapryśnymi. Warto jednak spróbować posadzić je w ogrodzie, bo chociaż rzeczywiście mają spore oczekiwania, na właściwym stanowisku mogą dać całkiem obfite i zadowalające plony.

Brokuły to rośliny klimatu umiarkowanego, dlatego preferują niezbyt ciepłe, wilgotne lato i długą, ciepłą jesień. Rośliny znoszą krótkotrwałe przymrozki (do ok. -3°C), ale najlepiej rozwijają się przy temperaturach wynoszących ok. 17-22°C. Utrzymująca się dłużej niska temperatura powoduje ich przemarzniecie i gnicie, natomiast zbyt wysoka zaburza rozwój róż i prowadzi do ich rozluźniania się i deformacji.

Dla brokułów bardzo groźna jest też susza, dlatego w naszym kraju, warzywa te uprawia się głównie z rozsady (ze względu na kapryśną, wiosenna aurę).

Sprawdź też: Jak uprawiać kalafiory i dowiedz się, jakie mają odmiany i właściwości

Największe szanse powodzenia daje nam uprawa odmian przeznaczonych na zbiór jesienny lub wiosenny, gdyż warzywa na zbiór letni, mogą przysparzać wielu problemów (wysokie temperatury i susza powodują zaburzenia w rozwoju róż, takie jak m.in. rozluźnienie lub karlenie główek).

Jeśli zdecydujemy się na uprawę brokułów na zbiór wiosenny, najlepiej zaopatrzmy się w gotową rozsadę u producenta lub na targu, gdyż jej produkcja we własnym zakresie jest dość trudna i kłopotliwa (wymagane bardzo widne pomieszczenie o temp. ok. 15-18°C). Taką rozsadę – zahartowaną  sadzi się do gruntu pod koniec marca lub w kwietniu. Okres wegetacyjny trwa ok. 50-60 dni.

Sami możemy natomiast spróbować przygotować rozsadę odmian przeznaczonych na zbiór jesienny (okres wegetacyjny to ok. 70-80 dni). Nasiona brokułów siejemy wtedy na rozsadniku, a kiedy wzejdą i wytworzą dwa pierwsze liście pikujemy do doniczek. Podrośnięte, posiadające 4-6 liści siewki, wysadzamy na miejsce stałe około czerwca, w rozstawie 50-60 x 40-50 cm. Dostatecznie duża odległość między roślinami jest dla nich ważna, gdyż pozwala różom lepiej się rozwijać.

Ze względu na krótki okres wegetacyjny, brokuły mogą być uprawiane jako przedplon lub poplon, ale nie mogą być sadzone po sobie ani po innych warzywach z rodziny kapustnych, gdyż wtedy są narażone na typowe dla całej rodziny choroby i szkodniki (przerwa w uprawie to ok. 4 lata).

W uprawie brokułów oprócz temperatury i zmianowania, bardzo ważna jest także odpowiednia gleba i dostatecznie wysoka wilgotność podłoża. Rośliny należą do warzyw żarłocznych, dlatego wymagają żyznej, próchniczej i zasobnej w składniki pokarmowe gleby o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH (ok. 6,5 – 7).

Najlepiej udają się na glebach głęboko uprawionych, w pierwszym roku po oborniku (jesienią w dawce w dawce 30-40 kg./10 m2) lub obficie nawożonych kompostem. Oczekują też systematycznego zasilania i to w całym okresie wegetacyjnym. Nie wymagają wysokich dawek azotu, ale bezwzględnie potrzebują boru i molibdenu (ich niedobór powoduje m.in. plamy na różach), dlatego do ich nawożenia  najlepiej wybrać nawozy wieloskładnikowe, posiadające w swoim składzie oba te pierwiastki.

Dla brokułów bardzo groźna jest także susza, która powoduje drewnienie pędów, rozluźnianie róż oraz deformację roślin. Z tego względu rośliny należy systematycznie nawadniać, szczególnie w okresie tworzenia się róż.

W zależności od odmiany, zbiór wyrośniętych główek może rozpocząć się po ok. 40-70 dniach od czasu wysadzenia rozsady na miejsce stałe (wiosną maj-czerwiec, jesienią połowa września), kiedy pąki kwiatowe jeszcze się nie rozwinęły, ale róże są już dostatecznie wyrośnięte, jędrne i zwarte.

Główki po zbiorach powinny być przechowywane dość krótko w chłodnym, ciemnym pomieszczeniu (ok. tydzień w temp. 0°C, najlepiej owinięte folią, gdyż szybko więdną i wysychają), zamrożone (po zblanszowaniu) lub wykorzystane do bezpośredniego spożycia - wtedy są najsmaczniejsze i zachowują najwięcej wartości odżywczych.

Poszukując odmian do uprawy w ogrodzie, możemy trafić na brokuły gałązkowe, które nie tworzą typowej główki, tylko rozgałęzione pędy, zakończone małymi różyczkami („Sante” F1).