Ismena czyli błonczatka. Co to za kwiat i jak go uprawiać

Ismena czyli błonczatka (Hymenocallis) nie jest tak popularna jak tulipany czy lilie, choć ze względu na wyjątkowe kwiaty zasługuje na znacznie większą uwagę. Błonczatka może być wspaniałą ozdobą letnich rabat, ale też balkonów i tarasów, gdyż nadaje się do uprawy zarówno w gruncie jak i w pojemnikach. Kwitnie od czerwca do lipca/sierpnia. Nie może jednak przez cały rok pozostawać na zewnątrz, gdyż pochodzi z cieplejszych rejonów świata (m. in. z Meksyku) i nie toleruje mrozów.

Błonczatka jest okazałą rośliną, rozwijającą szerokie, błyszczące, zielone liście (ok. 50-80 cm długości), zebrane w dużą rozetę. Jej największą ozdobą nie są jednak liście, ale pachnące, śnieżnobiałe kwiaty. Pojawiają się one wczesnym latem na szczycie wniesionego, sztywnego, grubego, nagiego pędu kwiatowego. Zebrane po kilka (3-8), tworzą na szczycie pędu bardzo piękny, okazały baldachowaty kwiatostan, dorastający do wysokości ok. 70-90 cm.

Choć cały kwiatostan wygląda okazale, piękny jest także każdy tworzący go pojedynczy kwiat, gdyż jego osadzony na rurce szeroki przykoronek, otoczony jest sześcioma wąskimi, długimi, często fantazyjnie poskręcanymi i wywiniętymi na zewnątrz działkami okwiatu, przez co przypomina egzotycznego motyla.

Ze względu na wyjątkową urodę ismeny, hodowcy wyprowadzili od gatunku kilka interesujących odmian, różniących się głownie wyglądem i kolorem kwiatów, np.:

• „Sulphur Yellow” o żółtawych kwiatach i krótszych płatkach,
• „Sulphur Queen” o żółtych kwiatach i kryzowanym przykoronku.

Ismena wydaje się rośliną trudną w uprawie, ale jeśli posiadamy w ogrodzie inne rośliny cebulowe, wymagające corocznego wykopywania na zimę, także uprawa ismeny nie powinna nam sprawić większego problemu.

Rośliny sadzi się do gruntu na przełomie kwietnia i maja, wybierając do tego celu zdrowe, jędrne, duże cebule o obwodzie nie mniejszym niż 14 cm. Cebule umieszcza się w podłożu na głębokości ok. 10-15 cm.

Pod uprawę błonczatki należy przeznaczyć ciepłe, zaciszne, słoneczne stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną, ale stale lekko wilgotną glebę (ismena bardzo źle znosi suszę).

W okresie wegetacyjnym czyli od wiosny do połowy sierpnia ismenę należy też systematycznie nawozić wieloskładnikowymi nawozami dla roślin kwitnących.

Gdy błonczatka przekwitnie, w połowie września należy przyciąć jej liście, wykopać cebule, lekko oczyścić je z nadmiaru ziemi, ułożyć w ażurowej skrzynce i przysypać wilgotnym torfem.

Przygotowane w ten sposób do zimowania cebule, należy umieścić w chłodnym pomieszczeniu (10-15°C), gdzie będą mogły przejść potrzebny im do prawidłowego rozwoju okres spoczynku.

Wiosną, przed ponownym posadzeniem cebul do gruntu, oddziela się od nich cebulki przybyszowe i wykorzystuje je do rozmnażania. Zakwitną po ok. 2-3 latach uprawy.

Ismenę zwykle uprawia się w ogrodzie, gdyż posadzona na odpowiednim stanowisku, radzi sobie w gruncie bardzo dobrze, mimo to warto ją również posadzić w doniczce, gdyż wtedy będzie można lepiej kontrolować warunki jej uprawy i łatwiej przechować ją przez zimę.

Cebule ismeny przeznaczone do uprawy w pojemnikach sadzi się wcześniej niż w gruncie. Robi się to pod koniec marca, umieszczając cebule w podłożu taki sposób, aby ich wierzchołek lekko wystawał ponad powierzchnię ziemi. Donice do czasu minięcia wiosennych przymrozków przechowuje w ciepłym, widnym pomieszczeniu.

Przez cały sezon błonczatkę należy systematycznie, lecz umiarkowanie podlewać (ziemia w doniczce nigdy nie może być sucha ani zbyt mokra) oraz nawozić wieloskładnikowymi nawozami dla roślin kwitnących.

W połowie września należy zaprzestać podlewania rośliny, a cebule wraz z donicą (bez wykopywania) przenieść do chłodnego pomieszczenia zimowego, w którym będą mogły naturalnie się zasuszyć i przejść okres spoczynku.

Ismena to wyjątkowo piękna roślina o egzotycznej i niecodziennej urodzie, dlatego na rabacie lub w donicy na balkonie czy tarasie najlepiej prezentuje się jako soliter. Jej okazałe kwiatostany nadają się też na kwiat cięty.