Grusze w ogrodzie – uprawa, przycinanie, nawożenie, kiedy i jak sadzić grusze

Grusze niezbyt dobrze znoszą mróz, łatwo zapadają na choroby (np. rdzę gruszy) i źle znoszą suszę. Niewłaściwie pielęgnowane, mogą przez kilka lat nie wydać owoców lub wydać ich niewiele. Zdarza się też, że całe drzewa zamierają, umęczone suszą, mrozem i chorobami. Zanim więc zdecydujemy się na uprawę gruszy, powinniśmy dobrze poznać jej wymagania.

Sprawdź: Dlaczego warto jeść gruszki

Grusze najczęściej oferowane są w formie szczepionej na podkładce, którą najczęściej jest pigwa. Ma ona wiele zalet, ale też pewne wady, do których należy między innymi dość słaby system korzeniowy, z powodu którego drzewa szybciej wyczerpują z gleby składniki pokarmowe i są bardziej narażone na suszę oraz zalanie.

Dlatego też pod uprawę gruszy należy przeznaczyć żyzną, próchniczą, dobrze uprawioną, umiarkowanie wilgotną i przepuszczalną glebę o lekko kwaśnym odczynie pH (te drzewa nie lubią podłoży zawierających związki wapnia).

Drzewa są też dość wrażliwe na niskie temperatury. W czasie mroźnych zim może przemarzać ich system korzeniowy (szczególnie u odmian szczepionych na pigwie), a wiosenne, kilkustopniowe przymrozki mogą niszczyć ich pąki. Z tego względu grusze najlepiej uprawiać w cieplejszych rejonach kraju, unikając sadzenia ich na terenach otwartych i w zastoiskach mrozowych oraz wybierając dla nich stanowiska ciepłe, słoneczne i osłonięte od wiatru.

Oprócz właściwego stanowiska o powodzeniu uprawy gruszy decydują też zabiegi pielęgnacyjne. Pierwszym z nich jest nawożenie. Grusze osiągają spore rozmiary, dlatego szybko zaczyna brakować im składników odżywczych oraz ważnych mikroelementów (m.in. cynku, wpływającego na jakość owoców, a także żelaza, boru i miedzi).

Z tego względu w okresie wegetacyjnym należy systematycznie zasilać je nawozami wieloskładnikowymi, rozpoczynając wczesną wiosną i kończąc z początkiem lipca (np. YaraMila Complex, Target - nawóz do drzew i krzewów owocowych z mikroskładnikami).

Drugim ważnym zabiegiem w uprawie gruszy jest odpowiednie cięcie. Pierwszy zabieg wykonuje się zaraz po posadzeniu drzewka, nadając mu odpowiednią wysokość (drzewko przycina się na żądaną wysokość np. na 80-100 cm i usuwa z niego wszystkie pędy do wysokości 60 cm).

Wiosną w drugim roku skraca się o 1/3 pędy boczne, a przewodnik przycina na ok. 40-50 cm powyżej konarów. W dwóch kolejnych latach stopniowo formuje się koronę, wybierając kolejne pędy na konary.

W czwartym roku usuwa się przewodnik nad ostatnim konarem, co kończy proces formowania drzewka. W kolejnych latach jednym z ważniejszych zabiegów będzie już głównie wycinanie pionowych, silnie ulistnionych pędów jednorocznych (tzw. wilków), które na gruszy tworzą się obficie i zacieniają niższe gałęzie.

Co roku warto też usuwać część najstarszych krótkopędów, gdyż w kolejnych latach będą tworzyć mniejsze owoce.

Następna ważna sprawa to nawadnianie. Grusze są bardzo wrażliwe na susze, dlatego w okresach bezdeszczowych należy je systematycznie podlewać.

Na kondycję gruszy ma też wpływ termin jej sadzenia. W szkółkach najwięcej drzewek dostępnych jest jesienią, jednak dla grusz ten termin rozpoczęcia uprawy jest dość ryzykowny, gdyż zimą młode drzewka mogą przemarznąć, dlatego lepiej kupować je i sadzić wiosną, wybierając egzemplarze zdrowe i dorodne.

Jeśli planujemy posadzić ich w ogrodzie kilka, musimy zapewnić roślinom odpowiednio dużo przestrzeni, dostosowując rozstaw do wymagań danej odmiany lub podkładki (drzewa szczepione na pigwie sadzi się gęściej bo co ok. 1-15 m, natomiast szczepione na gruszy kaukaskiej co 1,5-2,5 m). Dobrze byłoby też posadzić obok siebie kilka dobrze zapylających się odmian, co zwiększy ich plonowanie.

Jeśli istnieje taka możliwość, warto też unikać sadzenia grusz w sąsiedztwie jałowców, gdyż wtedy wzrasta ryzyko wystąpienia na nich uciążliwej i wyniszczającej choroby czyli rdzy gruszy, powodowanej przez grzyba dwudomowego, bytującego właśnie na tych dwóch gatunkach roślin.