Nie ma chyba krzewów o bardziej uniwersalnym charakterze. Nadają się zarówno do dużych, jak i małych ogrodów. Można z nich tworzyć żywopłoty, sadzić je w grupach, pojedynczo albo na skalniakach.
Wyglądają pięknie niezależnie od pory roku. Wiosną okrywają się drobnymi żółtymi kwiatkami, jesienią i zimą zdobią je czerwone owoce. Najczęściej sadzony krzew z tej rodziny to berberys thunberga (Berberis thunbergii). Roślina ta dorasta do 2,5 m wysokości i ma łukowato wygięte ku ziemi gałązki. W bardzo ostre zimy może częściowo przemarzać, ale szybko regeneruje ubytki. Najatrakcyjniej wygląda jesienią, gdy liście przebarwiają się na pomarańczowo i czerwono. Inna odmiana – berberys pospolity (Berberis vulgaris) – znajduje miejsce nie tylko w ogrodzie, ale też w... spiżarni. Ma czerwone jadalne owoce o kwaśnym smaku. Nasze babcie zbierały je i przygotowywały z nich dżemy, galaretki i nalewki, którymi kurowano zimowe przeziębienia.
irena.pak
owoce berberysu można wykorzystać - tylko zebrać je trudno, bo berberys strasznie kłuje