Akant miękki: wymagania, uprawa i zimowanie

Jeśli poszukujemy do ogrodu dużej i pięknie kwitnącej byliny o majestatycznym wyglądzie, akant miękki (Acanthus mollis) z pewnością powinien nas zainteresować.

Przez cały sezon jego największą ozdobą jest okazała rozeta dużych, miękkich, mocno powcinanych i pofalowanych na brzegach liści (bez kolców). Latem – w lipcu i sierpniu –dodatkowo pojawiają się kłosowe kwiatostany. Są one wysokie i sztywne, a tworzą je liczne wargowe kwiaty, które zwykle są dwukolorowe.

Akant w zależności od odmiany i stanowiska może dorastać do ok. 60-100 cm, ale w czasie kwitnienia potrafi osiągać nawet ok. 180 cm. Nie należy do najwyższych bylin spotykanych w ogrodach, ale dzięki masywnemu, harmonijnemu i eleganckiemu pokrojowi sprawia wrażenie majestatycznej i bardziej okazałej, niż jest w rzeczywistości. Ciekawostką jest, że jej liście w starożytności były nawet wykorzystywane jako wzór do motywów zdobniczych kolumn korynckich.

Akant miękki ze względu na oryginalną urodę, doczekał się nawet kilku interesujących odmian, z których najciekawszą jest chyba „Tasmanian Angel” o pstrych, biało-zielonych liściach i białych kwiatach.

Ze względu na swój rozłożysty pokrój i spore rozmiary, akant najlepiej prezentuje się w ogrodzie jako soliter, posadzony na trawniku lub na tle białej ściany domu. Może być też jednak wykorzystywany w kompozycjach z innymi bylinami (np. liliami, bodziszkami, floksami wiechowatymi, liliowcami, mikołajkami), a także trawami ozdobnymi (np. rozplenicą japońską).

Nadaje się również do uprawy w dużych donicach na balkonach, tarasach lub w ogrodzie. Wysokie kwiatostany można też ścinać do wazonu.

Akant miękki mimo okazałych rozmiarów i solidnego wyglądu jest rośliną stosunkowo delikatną. Ponieważ pochodzi z obszarów śródziemnomorskich, kocha ciepło i w naszym klimacie nie jest w pełni mrozoodporny. Pozostawiony na zimę w gruncie bez okrycia, przemarza czasem tak dotkliwie, że wiosną nie wznawia wegetacji.

Jeśli zima jest łagodna, a roślina dobrze zabezpieczona przed chłodem np. grubą warstwą liści lub torfu (po pierwszych, jesiennych przymrozkach), może przetrwać w gruncie. Nawet jednak wtedy nie zawsze zdąży latem zakwitnąć, bo jeśli ze względu na zimowe lub wiosenne chłody zbyt późno podejmie wiosną wegetację, nie wyda kwiatów w danym sezonie.

Z tego względu znacznie pewniejszym sposobem uprawy akantu jest posadzenie go w dużym, obszernym pojemniku, chowanym na zimę do jasnego, chłodnego pomieszczenia. W takich warunkach roślina ma szansę nie tylko przetrwać zimę w dobrej formie, ale też pięknie zakwitnąć latem.

Bez względu jednak na to, czy zdecydujemy się na pojemnikową czy gruntową uprawę akantu, roślinie powinniśmy zapewnić słoneczne lub lekko półcieniste, ciepłe stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną, stale lekko wilgotną glebę.

W czasie upałów i bezdeszczowej pogody, musimy ją też systematycznie podlewać, gdyż źle znosi suszę i szybko więdnie.

Jeśli planujemy uprawę akantu w gruncie, powinniśmy zadbać, aby podłoże było głęboko uprawione, gdyż roślina tworzy mocne, długie korzenie i silny system korzeniowy. Z tego samego powodu powinniśmy też starannie wybrać dla niej docelowe miejsce uprawy, gdyż raz posadzona na danym stanowisku, jest bardzo trudna do wykopania i usunięcia, a do tego źle znosi przesadzanie.

Jeśli uda jej się przetrwać zimę, może stać się ekspansywna, dlatego lepiej nie uprawiać jej w małych ogrodach lub na niewielkich rabatach.

Wiosną akanty rosnące w gruncie należy przyciąć niemal przy ziemi.

Rozmnażanie rośliny we własnym zakresie bywa kłopotliwe. Wprawdzie młode egzemplarze można pozyskać dzieląc wiosną rozrośniętą kępę lub pobierając z niej fragment korzenia (posadzony w glebie, ukorzeni się i wypuści liście), ale zadanie jest dość trudne ze względu na głęboki system korzeniowy akantów

Łatwiejszym sposobem jest wysiew nasion jesienią wprost do gruntu, gdyż do dobrego kiełkowania potrzebują schłodzenia (stratyfikacji). Można też nabyć gotową sadzonkę u hodowcy lub w centrum ogrodniczym i posadzić ją do gruntu wczesną wiosną (w kwietniu) lub wczesną jesienią (we wrześniu).